Blog 4: Hpa-an (spreek uit via je neus)

Het U Na Auk klooster in Kawhnat waar we met de boot heen gingen was helemaal verlaten. Naast ons, onze truck driver en wat monniken was er niemand te bekennen. Het was echt prachtig gemaakt van rood hout met heel erg veel even mooie gebouwen. Na wat rondlopen en bewonderen nam de driver ons aan de hand mee naar een houten deur ergens afgelegen. Hij klopte aan, brabbelde wat met een monnik en toen moesten we naar binnen. Het was een grote donkere houten ruimte waar de monniken eten en uitrusten (dachten we, ze konden niet echt Engels). We mochten op de grond neerploffen en de monnik kwam bij ons zitten. Hij deelde fruit wat uit de boom was gevallen, geen idee hoe lang geleden (heeeeel vies en heel oud en heel droog, Ivo kreeg als enige een gigantisch stuk die hij met tegenzin al begon te eten met het idee dat hij anders veel langer erover zou doen dan ons en we dachten als we hier niet ziek van worden dan kunnen we overal van de grond eten) met ons en een energy drink (wat bijzonder is want normaal eten monniken alleen met je als je bent ingewijd in het klooster en al helemaal niet in een achter kamertje). Na een tijdje gekletst te hebben in handen en voeten Engels en vooral veel glimlachen bedankte we vriendelijk voor het fruit (ik was zo slim om de helft aan de driver te geven die er heel blij mee was en had het verder alleen gelikt terwijl Ivo meerdere grote happen heeft genomen) dat we hadden genomen en gingen we weer naar de boot. Toen we wegliepen kwam er net een hele schoolklas aangelopen die na heel veel giechelen vroegen of ze met ons op de foto mochten. 

HPa An ligt in de Karen-staat. Dit is de enige stad die je hier mag bezoeken omdat het behoord tot een van de onrustige staten waar gevochten wordt tussen de staat en onafhankelijkheidsrebellen.  Het was een grotere stad in vergelijking tot Mawlamiyne maar nog steeds erg klein. We vonden weer een hotel met een prachtig terras met uitzicht op de rivier (tweede keer op rij). Na een goede lunch gingen we naar 'the bat cave'.  We gingen met de motor en toen we stukje gingen rijden merkte we meteen dat er hier veel meer militairen zijn die overal gewoon staan en lopen en dat er veel controles worden uitgevoerd (wij niet gecontroleerd). We reden door kleine dorpjes door prachtig landschap (wat het niet erg maakten dat we eerst totaal de verkeerde kant op gingen door miscommunicatie. Onze Birmees is nog een beetje roestig.) Bij de grot kon je op een rots zitten buiten onder de ingang van de grot en zodra de zon onder ging kwamen er super veel vleermuizen naar buiten gevlogen om te gaan eten wat super indrukwekkend was. In totaal zaten er grofweg 500.000 in de grot en die vlogen er voor ons gevoel allemaal uit, want de stromen vleermuizen hielden maar niet op. 

S' avonds aten we bij een tentje waar je op kleine zitzakjes laag aan een tafel zat. Voor het restaurant stond een jongen 'palatas' te maken (?) soort dingen van deeg gevuld met lucht waar dan later een vulling in kon. We bestelde er maar een en het was van binnen hartig met bonen en ei, en dan nog suiker er op.. heel apart, best lekker! 

In de omgeving van Hpa an zijn veel grotten waar tempels in zijn gebouwd. We zijn de volgende dag langs heel veel grotten gegaan, allemaal enorm mooi.. De eerste waar we heen gingen was de grot van Yathei Pyan, dit was meteen prachtig. Met muurschilderingen uit de 13e eeuw die goed bewaard zijn gebleven doordat er geen licht bij kan. Achter in de grot moet je 'het licht volgen' (een paar peertjes die uit elkaar hangen) en na 10 min lopen kom je ergens in het midden van een berg uit met prachtig uitzicht. We vonden het opvallend druk met Birmezen. Vooral bij Kyaik-La-Lat was dit nog opvallender, daar staat midden in een meer omgeven door rijstvelden een rots met daarop een kleine stoepa. Er waren hier een paar honderd Birmezen die zichzelf zo mooi mogelijk hadden aangekleed, we werden meegenomen door de stroom en beklommen de steile trappen van de rots waar monniken zaten die een soort touwtjes om je arm deden. We kwamen er achter dat het een volle maan dag was wat de dag is van Boeddha waardoor iedereen vrij is en tempels gaat bezoeken. 

Wat ook erg bijzonder was was de Lumbini garden. Dit ligt onder de Zwe Ga Binberg wat een belangrijke en de hoogste berg is uit de omgeving. Aan de voet van de berg staan meer dan 1100 identieke Boeddha beelden in rijen opgesteld wat een bizar beeld geeft. Verder is er niks, er waren bijna geen mensen het voelt bijna alsof ze hier allemaal verkeerd neer zijn gezet. Ivo vond het een soort Intra tuin gevoel geven (al is hij daar maar 1 keer heel kort geweest)

De bijzonderste grot was toch wel de Saddan cave. Allereerst kom je in een gigantische grot met veel prachtige beelden en muurschilderingen. Je kan dan verder naar achter lopen waar je uiteindelijk bij een smallere grot komt. In 45 min loop je dan door grotten onder de hele berg door. Je loopt op je bloten voeten want het hoort natuurlijk nog allemaal bij de tempel en het is spekglad,  modderig en soms zelf delen onder water. Alleen die wandeling opzich zou in Europa al zo'n 70 euro kosten. We kwamen bijna niemand tegen behalve een paar giechelende Birmezen die met ons op de foto wilden. Iets wat over het algemeen vaker gebeurd (dan zeg in Amsterdam of het pittoreske Diemen), maar nu met de dag van volle maan wilden iedereen wel bijna foto's, ook stiekem, door onze gouden haren (in het juiste licht). (Ik heb een paar meisjes kunnen betrappen die deden alsof ze een selfie maakten en dan hun camera zo ver mogelijk op Ivo's hoofd hadden ingezoomd). Na de klauter en glibber tocht kom je uit in het midden van de rijstvelden en kan je terug met een bootje door de rijstvelden om de berg heen (en een stuk onderdoor waar je ongeveer plat in de boot moest liggen doordat het water te hoog stond en je anders je hoofd zou verliezen). Dit alles voor 66cent pp. 

Eenmaal teruggekomen in ons hotel hoorden we dat onze bus naar Inle lake niet meer reed door de full moon day. Hierdoor besloten we om via Naypidaw te gaan, 'de verlaten hoofdstad'. Dus nu zitten we eindelijk in de bus. Voor m'n gevoel zit er echt 0 logica in de bussen, we zouden 18:00 vertrekken maar alle bussen die toen kwamen die dezelfde richting op gingen waren niet voor ons wat ze konden zien aan een papiertje met de tijd en bestemming er op? En we moesten steeds wachten op de volgende tot er om 19:00 een bus kwam die wel voor ons was. Alle mensen uit het dorp schenen te weten welke bus voor ons was. (Al bleek deze informatie soms redelijk tegenstrijdig.)

We zitten en zien wel of we aankomen!